Bezpośrednio przed biopsją nie powinno się jeść ani pić. Lekarz może
także poprosić pacjenta o odstawienie leków rozrzedzających krew na 5 - 7
dni przed zabiegiem.
Jest wiele sposobów przeprowadzania biopsji. Możemy wyróżnić tutaj
rdzeniową igłową, cienkoigłową aspiracyjną oraz tzw. otwartą (biopsja
chirurgiczna). Podczas biopsji igłowej pacjent ułożony jest w pozycji
leżącej, a osoba przeprowadzająca badanie przemywa przygotowane miejsce i
podaje znieczulenie miejscowe. Następnie za pomocą igły przekłuwa się
do węzła, z którego pobierana jest próbka. Biopsja cienkoigłowa zajmuje
około 10 minut, jednak często nie zapewnia wystarczającej ilości komórek
do badania na raka. Czasami wykonuje się ją podczas całkowitego lub
częściowego usunięcia węzła chłonnego w czasie
operacji, tzw. otwarta biopsja. Jeżeli wycięciu ulega więcej niż jeden
węzeł chłonny, zabieg ten nazywany jest „sekcją” węzłów chłonnych. W
otwartej biopsji uzyskuje się dużo większy materiał biologiczny do badań
niż w przypadku biopsji igłowej.
Najczęstszym skutkiem ubocznym biopsji węzłów chłonnych jest
krwawienie. Znacznie rzadziej dochodzi do infekcji lub uszkodzenia nerwu.Jeśli w jednym węźle chłonnym nie wykryto komórek rakowych,
najprawdopodobniej nie ma ich także w węzłach sąsiadujących.
Nieprawidłowe wyniki mogą wskazywać na wiele różnych chorób, zarówno
łagodnych, jak i poważnych.
wtorek, 8 maja 2012
Potliwość dłoni i stóp
Nadmierne pocenie się dłoni i stóp może być oznaką chorób, na przykład
nadczynności tarczycy, naczyniowych bólów głowy, cukrzycy czy
nowotworów. Czasem nadmierna potliwość występuje samoistnie. Niektóre
osoby dziedziczą po rodzicach skłonność do tej dolegliwości. Ponadto jej
pojawienie się może być uwarunkowane występowaniem silnych stanów
emocjonalnych, jak lęk czy zdenerwowanie. Spocone dłonie i stopy
dodatkowo potęgują odczuwany dyskomfort i mogą być poważnym problemem
dla wielu osób. Nieleczona nadpotliwość dłoni i stóp może przyczynić się
do rozwoju grzybicy oraz bakteryjnej infekcji skóry.Problem nadmiernego pocenia się występuje u osób w różnym wieku. Przede
wszystkim objawia się obfitym, lejącym się potem. Osoby, których dotyka
ta nieprzyjemna dolegliwość, nieustannie mają wilgotne stopy, dłonie,
pachy lub czoło, co oprócz dyskomfortu fizycznego powoduje problemy
natury psychologicznej. Osoby takie obawiają się bliskich kontaktów z
innymi ludźmi.
Jeśli nadmierne pocenie wiąże się z chorobami
ogólnoustrojowymi, należy leczyć chorobę podstawową. W przypadku, kiedy
problem pojawia się samoistnie, trzeba stosować preparaty przeciw
poceniu: pudry, silnie działające antyperspiranty, preparaty
obkurczające naczynia potowe, kremy i maści. Niestety środki te nie mają
zbyt dużej skuteczności. Najnowszym rozwiązaniem jest podskórne
wstrzykiwanie toksyny botulinowej w pocące się miejsca. Zadaniem tej
substancji jest ograniczenie wydzielania potu i zablokowanie zakończeń
nerwowych dochodzących do gruczołów potowych. Zabieg trzeba powtarzać co
9 miesięcy.
Niektóre gabinety kosmetyczne lub dermatologiczne proponują zabiegi dla osób cierpiących na nadmierną potliwość stóp. W ofercie można znaleźć między innymi ostrożne usunięcie łuszczącego się naskórka i zrogowaceń, pędzlowanie skóry preparatami ograniczającymi wydzielanie potu, a po wysuszeniu stosuje się pudrowanie preparatami antybakteryjnymi o działaniu grzybobójczym. Poza tym można wykonać zabieg kąpieli nóg w roztworze soli morskiej z dodatkiem kasztanowca, kory dębu, rozmarynu i szałwii.
Niektóre gabinety kosmetyczne lub dermatologiczne proponują zabiegi dla osób cierpiących na nadmierną potliwość stóp. W ofercie można znaleźć między innymi ostrożne usunięcie łuszczącego się naskórka i zrogowaceń, pędzlowanie skóry preparatami ograniczającymi wydzielanie potu, a po wysuszeniu stosuje się pudrowanie preparatami antybakteryjnymi o działaniu grzybobójczym. Poza tym można wykonać zabieg kąpieli nóg w roztworze soli morskiej z dodatkiem kasztanowca, kory dębu, rozmarynu i szałwii.
Sposoby na pocenie się nóg
- Codzienna higiena – stopy trzeba codziennie myć i dokładnie osuszać przestrzenie między palcami (najlepiej papierowym ręcznikiem), jeśli jest taka konieczność (na przykład po wysiłku fizycznym) stopy należy myć kilka razy w ciągu dnia.
- Skórzane obuwie – buty muszą być wykonane z naturalnych i przewiewnych materiałów. Obuwie należy wietrzyć po każdym użytku i najlepiej jest nosić je co drugi dzień, na zmianę z inną parą. Należy unikać obuwia sportowego, które zwiększa potliwość stóp, jak i butów na wysokim obcasie.
- Peeling stóp – co jakiś czas warto wykonać oczyszczanie stóp, aby usuwać rogowaciejący naskórek wraz z mikroorganizmami, które w nim bytują.
- Środki do pielęgnacji stóp – powinny być dobrane indywidualnie, najlepiej w gabinecie dermatologicznym.
- Zmiana nawyków żywieniowych – trzeba koniecznie zrezygnować z ostrych przypraw i tłuszczy. Dieta powinna być bogata w owoce i warzywa, które korzystnie wpływają na funkcjonowanie całego organizmu.
Objawy grzybicy stóp i paznokci
Grzybica stóp objawia się pęknięciami na skórze, pęcherzykami, świądem i
zaczerwienieniem. Mogą pojawiać się bolesne nadżerki i ubytki w tkance.
Jeśli jest długo nieleczona, może zainfekować także paznokcie. Grzybica paznokci objawia
się zmianą koloru i przejrzystości paznokcia – może być żółtawy lub
zielonkawy, o chropowatej powierzchni. Inną odmianą grzybicy paznokci
jest odmiana biała powierzchniowa, której głównym objawem są smugi na
powierzchni paznokci, które można zdrapać.W przypadku powyższych objawów (niezależnie od tego, czy są to objawy
grzybicy paznokci, czy stóp) pacjent dostaje skierowanie na bezpośrednie
badanie mikologiczne, czyli badanie próbki skóry pod mikroskopem w
poszukiwaniu grzyba oraz na tzw. hodowlę, podczas której pozostawia się
próbkę skóry wraz z pożywką i czeka, czy rozwinie się z tego grzybica.Leczenie grzybicy paznokci wygląda podobnie jak leczenie grzybicy stóp. Stosuje się przede wszystkim miejscowe leki przeciwgrzybicze – maści lub kremy. Nakłada się je na zmienioną chorobowo płytkę paznokcia lub skórę.Dodatkowo stosować można leki doustne, a w przypadku braku postępów
leczenia grzybicy paznokci także zdecydować się na chirurgiczne
usunięcie paznokcia. Leczenie grzybicy zawsze trwa dość długo, a oprócz
tego trzeba kontynuować leczenie przez jakiś czas nawet po ustąpieniu
objawów, aby nie dopuścić do nawrotów. Leczenie grzybicy paznokci może
trwać ok. 12 tygodni, natomiast leczenie grzybicy stóp – ok. 6. Efekty
leczenia zainfekowanego paznokcia są widoczne dopiero po dłuższym czasie
– nawet po roku. Przyczyną tak długiego oczekiwania jest to, że
paznokieć musi po prostu zregenerować się i odrosnąć.Profilaktyka grzybicy i jej nawrotów to przede wszystkim dbanie o
higienę: codzienne dokładne mycie stóp i ich osuszanie, stosowanie
profilaktycznych środków dezynfekujących w przypadku korzystania z sauny
czy basenu. Trzeba zawsze korzystać z własnego ręcznika tylko do stóp,
swoich przyborów toaletowych, bielizny i butów. Dobrze jest także nosić
tylko bawełniane skarpety i przewiewne, wygodne buty.
Domowe sposoby na grzybicę stóp
Dobrze jest też zwrócić uwagę na to, co zakładamy na stopy. Skarpetki ze
sztucznych włókien nie przepuszczają powietrza i mogą doprowadzić do
pocenia się stóp, a w efekcie także do infekcji. Dlatego lepiej jest
wybierać skarpetki bawełniane, „oddychające”, lub specjalne skarpetki
dla sportowców, wchłaniające pot. Jest to szczególnie ważne, kiedy
uprawiamy sporty.
Równie ważny w profilaktyce grzybicy jest dobór obuwia, szczególnie w lecie. Powinno ono przepuszczać powietrze (plastik nie przepuszcza powietrza, lepiej sprawdza się skóra). Zaleca się także nienoszenie codziennie tych samych butów. Lepiej odstawić buty na jeden dzień, aby na pewno nie zakładać ich nawet lekko wilgotnych. Buty spryskujemy sprayem przeciwbakteryjnym i przeciwgrzybiczym i odstawiamy na jeden dzień na słońce. Istnieją także specjalne pudry przeciwgrzybicze do butów.Właściwości przeciwgrzybicze przejawia także wyciąg z pestek grejpfruta. Kilka kropel rozprowadzamy w dłoniach i wmasowujemy w stopy. Wystarczy robić to 2-3 razy dziennie. Aby zmaksymalizować działanie wyciągu, można dodawać go do wody, w której pierzemy skarpetki. Jeśli jednak powyższe sposoby nie działają, najlepiej jest pójść do lekarza. W przeciwnym przypadku infekcja może się rozwijać i rozprzestrzeniać.
Równie ważny w profilaktyce grzybicy jest dobór obuwia, szczególnie w lecie. Powinno ono przepuszczać powietrze (plastik nie przepuszcza powietrza, lepiej sprawdza się skóra). Zaleca się także nienoszenie codziennie tych samych butów. Lepiej odstawić buty na jeden dzień, aby na pewno nie zakładać ich nawet lekko wilgotnych. Buty spryskujemy sprayem przeciwbakteryjnym i przeciwgrzybiczym i odstawiamy na jeden dzień na słońce. Istnieją także specjalne pudry przeciwgrzybicze do butów.Właściwości przeciwgrzybicze przejawia także wyciąg z pestek grejpfruta. Kilka kropel rozprowadzamy w dłoniach i wmasowujemy w stopy. Wystarczy robić to 2-3 razy dziennie. Aby zmaksymalizować działanie wyciągu, można dodawać go do wody, w której pierzemy skarpetki. Jeśli jednak powyższe sposoby nie działają, najlepiej jest pójść do lekarza. W przeciwnym przypadku infekcja może się rozwijać i rozprzestrzeniać.
Jak używać olejków eterycznych
Zanim dodamy olejku eterycznego do kąpieli lub użyjemy go do masażu
powinniśmy rozpuścić go w odpowiedniej substancji czyli w nośniku.
Nośnikiem do masażu może być przykładowo wysokiej jakości olej roślinny,
tłoczony na zimno, przykładowo olej z pestek winogron bądź słonecznika.
Nośnikiem do kąpieli będzie bezzapachowy płyn do kąpieli lub płyn
kosmetyczny. Poniżej przedstawiam ile olejku eterycznego należy dodać do
nośnika.Olejek do masażu - 8-12 kropli olejku eterycznego należy wymieszać z 6-8
łyżeczkami nośnika. Po masażu nie należy się kąpać przez kilka godzin
aż do czasu aż olejek zostanie całkowicie wchłonięty w skórę.Normalna mieszanka kąpielowa - 30 kropli olejku wymieszać z 20 łyżeczkami nośnika.
zapalenie pęcherza moczowego
Najczęstszym objawem zapalenia pęcherza moczowego jest wzmożone parcie
na pęcherz. Oddawaniu moczu towarzyszy piekący ból w cewce moczowej.
Mocz oddawany zwykle w bardzo niewielkiej ilości bywa mętny lub
zabarwiony krwią. Czasami jednak zdarza się, że jedynymi objawami jest
ból brzucha i gorączka. Poniżej znajdziesz kilka wskazówek .Zarówno w celu zapobiegania chorobie jak i podczas jej leczenia warto
przyjmować duże ilości płynów, częste oddawanie moczu przepłukuje stale
układ moczowy z bakterii, które mogą być przyczyną zapalenia.zyć
zapalenie pęcherza moczowego i jak zapobiegać powrotom choroby.Jeżeli w czasie zapalenia pęcherza wystąpi gorączka chory powinien leżeć
w łóżku. Najlepiej, jeżeli w tym czasie okolice podbrzusza są
rozgrzewane termoforem lub poduszką elektryczną, pomoże to zmniejszyć
napięcie mięśniowe i dzięki temu ból będzie mniejszy.Doskonałym lekiem jest mieszanka ziołowa złożona z kwiatu bzu czarnego,
liści jeżyny, krwawnika, rumianku, podbiału i mięty pieprzowej. Kurację
tą przed zastosowaniem warto skonsultować z lekarzem.Często zapalenie pęcherza u kobiet występuje na skutek współżycia, aby
jemu zapobiegać po stosunku należy jak najszybciej oddać mocz i umyć
okolice intymne. Dzięki temu zmniejsza się ryzyko zakażenia.
Chłoniak
Nieznajomość objawów chłoniaka stanowi wciąż bardzo powszechny problem, a
brak należytej edukacji sprawia, że nowotwór wykrywany jest najczęściej
gdy choroba zdąży się rozwinąć, co znacznie utrudnia leczenie i obniża
jego skuteczność. Wczesne stadia rozpoznawane są zazwyczaj wciąż przypadkowo, podczas
badań wykonywanych w związku z innymi dolegliwościami, bądź okresowych
badań kontrolnych. Tak jak w przypadku większości chorób nowotworowych,
podstawowe znaczenie dla skuteczności leczenia chłoniaków ma wczesna
diagnoza. Dlatego tak ważne są czujność i obserwacja własnego organizmu.
Symptomy towarzyszące chorobie przypominają często objawy kojarzone powszechnie ze zwykłym przeziębieniem, dlatego mogą być przez chorych mylnie interpretowane, bagatelizowane lub wręcz niezauważane. O randze problemu świadczy fakt, że od dłuższego czasu obserwujemy stały wzrost liczby zachorowań na chłoniaki, zarówno w Polsce, jak i na świecie. Rocznie w Polsce nowotwór ten rozpoznawany jest u ok. 8000 osób.Aby ułatwić odpowiednio wczesne zauważenie choroby, organizatorzy kampanii uczą jak rozpoznawać objawy towarzyszące chorobie, zwracając szczególną uwagę na konieczność uważnej obserwacji własnego organizmu. Najczęściej występującymi objawami chłoniaków są:
Symptomy towarzyszące chorobie przypominają często objawy kojarzone powszechnie ze zwykłym przeziębieniem, dlatego mogą być przez chorych mylnie interpretowane, bagatelizowane lub wręcz niezauważane. O randze problemu świadczy fakt, że od dłuższego czasu obserwujemy stały wzrost liczby zachorowań na chłoniaki, zarówno w Polsce, jak i na świecie. Rocznie w Polsce nowotwór ten rozpoznawany jest u ok. 8000 osób.Aby ułatwić odpowiednio wczesne zauważenie choroby, organizatorzy kampanii uczą jak rozpoznawać objawy towarzyszące chorobie, zwracając szczególną uwagę na konieczność uważnej obserwacji własnego organizmu. Najczęściej występującymi objawami chłoniaków są:
- powiększone, niebolesne węzły chłonne,
- osłabienie,
- znaczna utrata masy ciała i nieuzasadnione zmęczenie,
- podwyższona temperatura bez wyraźnej przyczyny (gorączka może być mylona z objawami infekcji),
- obfite nocne poty,
- długo utrzymujący się kaszel lub duszności,
- uporczywe swędzenie skóry.
- Szanse na wyleczenie lub długotrwałe przeżycie w przypadku rozpoznania nowotworu układu chłonnego oceniane są dziś jako wysokie. Dotyczy to szczególnie choroby prawidłowo rozpoznanej i leczonej we wczesnych stadiach. Chłoniaki to grupa nowotworów układu chłonnego wśród których wyróżnia się postacie o mniejszej i większej złośliwości. Na chłoniaka mogą zachorować osoby w każdym wieku, a przyczyny ich powstawania wciąż nie są znane. Od początku lat 70-tych liczba przypadków chłoniaków nieziarniczych wzrosła o 80%. To właśnie chłoniaki nieziarnicze (NHL non Hodgkin lymphoma) są najczęściej występującym nowotworem układu chłonnego (limfatycznego).
Subskrybuj:
Posty (Atom)