Powered By Blogger

wtorek, 8 maja 2012

Biopsja węzła chłonnego

Bezpośrednio przed biopsją nie powinno się jeść ani pić. Lekarz może także poprosić pacjenta o odstawienie leków rozrzedzających krew na 5 - 7 dni przed zabiegiem.
Jest wiele sposobów przeprowadzania biopsji. Możemy wyróżnić tutaj rdzeniową igłową, cienkoigłową aspiracyjną oraz tzw. otwartą (biopsja chirurgiczna). Podczas biopsji igłowej pacjent ułożony jest w pozycji leżącej, a osoba przeprowadzająca badanie przemywa przygotowane miejsce i podaje znieczulenie miejscowe. Następnie za pomocą igły przekłuwa się do węzła, z którego pobierana jest próbka. Biopsja cienkoigłowa zajmuje około 10 minut, jednak często nie zapewnia wystarczającej ilości komórek do badania na raka. Czasami wykonuje się ją podczas całkowitego lub częściowego usunięcia węzła chłonnego w czasie operacji, tzw. otwarta biopsja. Jeżeli wycięciu ulega więcej niż jeden węzeł chłonny, zabieg ten nazywany jest „sekcją” węzłów chłonnych. W otwartej biopsji uzyskuje się dużo większy materiał biologiczny do badań niż w przypadku biopsji igłowej.
Najczęstszym skutkiem ubocznym biopsji węzłów chłonnych jest krwawienie. Znacznie rzadziej dochodzi do infekcji lub uszkodzenia nerwu.Jeśli w jednym węźle chłonnym nie wykryto komórek rakowych, najprawdopodobniej nie ma ich także w węzłach sąsiadujących. Nieprawidłowe wyniki mogą wskazywać na wiele różnych chorób, zarówno łagodnych, jak i poważnych.

Potliwość dłoni i stóp

Nadmierne pocenie się dłoni i stóp może być oznaką chorób, na przykład nadczynności tarczycy, naczyniowych bólów głowy, cukrzycy czy nowotworów. Czasem nadmierna potliwość występuje samoistnie. Niektóre osoby dziedziczą po rodzicach skłonność do tej dolegliwości. Ponadto jej pojawienie się może być uwarunkowane występowaniem silnych stanów emocjonalnych, jak lęk czy zdenerwowanie. Spocone dłonie i stopy dodatkowo potęgują odczuwany dyskomfort i mogą być poważnym problemem dla wielu osób. Nieleczona nadpotliwość dłoni i stóp może przyczynić się do rozwoju grzybicy oraz bakteryjnej infekcji skóry.Problem nadmiernego pocenia się występuje u osób w różnym wieku. Przede wszystkim objawia się obfitym, lejącym się potem. Osoby, których dotyka ta nieprzyjemna dolegliwość, nieustannie mają wilgotne stopy, dłonie, pachy lub czoło, co oprócz dyskomfortu fizycznego powoduje problemy natury psychologicznej. Osoby takie obawiają się bliskich kontaktów z innymi ludźmi. Jeśli nadmierne pocenie wiąże się z chorobami ogólnoustrojowymi, należy leczyć chorobę podstawową. W przypadku, kiedy problem pojawia się samoistnie, trzeba stosować preparaty przeciw poceniu: pudry, silnie działające antyperspiranty, preparaty obkurczające naczynia potowe, kremy i maści. Niestety środki te nie mają zbyt dużej skuteczności. Najnowszym rozwiązaniem jest podskórne wstrzykiwanie toksyny botulinowej w pocące się miejsca. Zadaniem tej substancji jest ograniczenie wydzielania potu i zablokowanie zakończeń nerwowych dochodzących do gruczołów potowych. Zabieg trzeba powtarzać co 9 miesięcy.
Niektóre gabinety kosmetyczne lub dermatologiczne proponują zabiegi dla osób cierpiących na nadmierną potliwość stóp. W ofercie można znaleźć między innymi ostrożne usunięcie łuszczącego się naskórka i zrogowaceń, pędzlowanie skóry preparatami ograniczającymi wydzielanie potu, a po wysuszeniu stosuje się pudrowanie preparatami antybakteryjnymi o działaniu grzybobójczym. Poza tym można wykonać zabieg kąpieli nóg w roztworze soli morskiej z dodatkiem kasztanowca, kory dębu, rozmarynu i szałwii.

Sposoby na pocenie się nóg

  • Codzienna higiena – stopy trzeba codziennie myć i dokładnie osuszać przestrzenie między palcami (najlepiej papierowym ręcznikiem), jeśli jest taka konieczność (na przykład po wysiłku fizycznym) stopy należy myć kilka razy w ciągu dnia.
  • Skórzane obuwie – buty muszą być wykonane z naturalnych i przewiewnych materiałów. Obuwie należy wietrzyć po każdym użytku i najlepiej jest nosić je co drugi dzień, na zmianę z inną parą. Należy unikać obuwia sportowego, które zwiększa potliwość stóp, jak i butów na wysokim obcasie.
  •  Peeling stóp – co jakiś czas warto wykonać oczyszczanie stóp, aby usuwać rogowaciejący naskórek wraz z mikroorganizmami, które w nim bytują.
  • Środki do pielęgnacji stóp – powinny być dobrane indywidualnie, najlepiej w gabinecie dermatologicznym.
  • Zmiana nawyków żywieniowych – trzeba koniecznie zrezygnować z ostrych przypraw i tłuszczy. Dieta powinna być bogata w owoce i warzywa, które korzystnie wpływają na funkcjonowanie całego organizmu.

Objawy grzybicy stóp i paznokci

Grzybica stóp objawia się pęknięciami na skórze, pęcherzykami, świądem i zaczerwienieniem. Mogą pojawiać się bolesne nadżerki i ubytki w tkance. Jeśli jest długo nieleczona, może zainfekować także paznokcie. Grzybica paznokci objawia się zmianą koloru i przejrzystości paznokcia – może być żółtawy lub zielonkawy, o chropowatej powierzchni. Inną odmianą grzybicy paznokci jest odmiana biała powierzchniowa, której głównym objawem są smugi na powierzchni paznokci, które można zdrapać.W przypadku powyższych objawów (niezależnie od tego, czy są to objawy grzybicy paznokci, czy stóp) pacjent dostaje skierowanie na bezpośrednie badanie mikologiczne, czyli badanie próbki skóry pod mikroskopem w poszukiwaniu grzyba oraz na tzw. hodowlę, podczas której pozostawia się próbkę skóry wraz z pożywką i czeka, czy rozwinie się z tego grzybica.Leczenie grzybicy paznokci wygląda podobnie jak leczenie grzybicy stóp. Stosuje się przede wszystkim miejscowe leki przeciwgrzybicze – maści lub kremy. Nakłada się je na zmienioną chorobowo płytkę paznokcia lub skórę.Dodatkowo stosować można leki doustne, a w przypadku braku postępów leczenia grzybicy paznokci także zdecydować się na chirurgiczne usunięcie paznokcia. Leczenie grzybicy zawsze trwa dość długo, a oprócz tego trzeba kontynuować leczenie przez jakiś czas nawet po ustąpieniu objawów, aby nie dopuścić do nawrotów. Leczenie grzybicy paznokci może trwać ok. 12 tygodni, natomiast leczenie grzybicy stóp – ok. 6. Efekty leczenia zainfekowanego paznokcia są widoczne dopiero po dłuższym czasie – nawet po roku. Przyczyną tak długiego oczekiwania jest to, że paznokieć musi po prostu zregenerować się i odrosnąć.Profilaktyka grzybicy i jej nawrotów to przede wszystkim dbanie o higienę: codzienne dokładne mycie stóp i ich osuszanie, stosowanie profilaktycznych środków dezynfekujących w przypadku korzystania z sauny czy basenu. Trzeba zawsze korzystać z własnego ręcznika tylko do stóp, swoich przyborów toaletowych, bielizny i butów. Dobrze jest także nosić tylko bawełniane skarpety i przewiewne, wygodne buty.

Domowe sposoby na grzybicę stóp

Dobrze jest też zwrócić uwagę na to, co zakładamy na stopy. Skarpetki ze sztucznych włókien nie przepuszczają powietrza i mogą doprowadzić do pocenia się stóp, a w efekcie także do infekcji. Dlatego lepiej jest wybierać skarpetki bawełniane, „oddychające”, lub specjalne skarpetki dla sportowców, wchłaniające pot. Jest to szczególnie ważne, kiedy uprawiamy sporty.

Równie ważny w profilaktyce grzybicy jest dobór obuwia, szczególnie w lecie. Powinno ono przepuszczać powietrze (plastik nie przepuszcza powietrza, lepiej sprawdza się skóra). Zaleca się także nienoszenie codziennie tych samych butów. Lepiej odstawić buty na jeden dzień, aby na pewno nie zakładać ich nawet lekko wilgotnych. Buty spryskujemy sprayem przeciwbakteryjnym i przeciwgrzybiczym i odstawiamy na jeden dzień na słońce. Istnieją także specjalne pudry przeciwgrzybicze do butów.Właściwości przeciwgrzybicze przejawia także wyciąg z pestek grejpfruta. Kilka kropel rozprowadzamy w dłoniach i wmasowujemy w stopy. Wystarczy robić to 2-3 razy dziennie. Aby zmaksymalizować działanie wyciągu, można dodawać go do wody, w której pierzemy skarpetki. Jeśli jednak powyższe sposoby nie działają, najlepiej jest pójść do lekarza. W przeciwnym przypadku infekcja może się rozwijać i rozprzestrzeniać.

Jak używać olejków eterycznych

Zanim dodamy olejku eterycznego do kąpieli lub użyjemy go do masażu powinniśmy rozpuścić go w odpowiedniej substancji czyli w nośniku. Nośnikiem do masażu może być przykładowo wysokiej jakości olej roślinny, tłoczony na zimno, przykładowo olej z pestek winogron bądź słonecznika. Nośnikiem do kąpieli będzie bezzapachowy płyn do kąpieli lub płyn kosmetyczny. Poniżej przedstawiam ile olejku eterycznego należy dodać do nośnika.Olejek do masażu - 8-12 kropli olejku eterycznego należy wymieszać z 6-8 łyżeczkami nośnika. Po masażu nie należy się kąpać przez kilka godzin aż do czasu aż olejek zostanie całkowicie wchłonięty w skórę.Normalna mieszanka kąpielowa - 30 kropli olejku wymieszać z 20 łyżeczkami nośnika.

zapalenie pęcherza moczowego

Najczęstszym objawem zapalenia pęcherza moczowego jest wzmożone parcie na pęcherz. Oddawaniu moczu towarzyszy piekący ból w cewce moczowej. Mocz oddawany zwykle w bardzo niewielkiej ilości bywa mętny lub zabarwiony krwią. Czasami jednak zdarza się, że jedynymi objawami jest ból brzucha i gorączka. Poniżej znajdziesz kilka wskazówek  .Zarówno w celu zapobiegania chorobie jak i podczas jej leczenia warto przyjmować duże ilości płynów, częste oddawanie moczu przepłukuje stale układ moczowy z bakterii, które mogą być przyczyną zapalenia.zyć zapalenie pęcherza moczowego i jak zapobiegać powrotom choroby.Jeżeli w czasie zapalenia pęcherza wystąpi gorączka chory powinien leżeć w łóżku. Najlepiej, jeżeli w tym czasie okolice podbrzusza są rozgrzewane termoforem lub poduszką elektryczną, pomoże to zmniejszyć napięcie mięśniowe i dzięki temu ból będzie mniejszy.Doskonałym lekiem jest mieszanka ziołowa złożona z kwiatu bzu czarnego, liści jeżyny, krwawnika, rumianku, podbiału i mięty pieprzowej. Kurację tą przed zastosowaniem warto skonsultować z lekarzem.Często zapalenie pęcherza u kobiet występuje na skutek współżycia, aby jemu zapobiegać po stosunku należy jak najszybciej oddać mocz i umyć okolice intymne. Dzięki temu zmniejsza się ryzyko zakażenia.

Chłoniak

Nieznajomość objawów chłoniaka stanowi wciąż bardzo powszechny problem, a brak należytej edukacji sprawia, że nowotwór wykrywany jest najczęściej gdy choroba zdąży się rozwinąć, co znacznie utrudnia leczenie i obniża jego skuteczność. Wczesne stadia rozpoznawane są zazwyczaj wciąż przypadkowo, podczas badań wykonywanych w związku z innymi dolegliwościami, bądź okresowych badań kontrolnych. Tak jak w przypadku większości chorób nowotworowych, podstawowe znaczenie dla skuteczności leczenia chłoniaków ma wczesna diagnoza. Dlatego tak ważne są czujność i obserwacja własnego organizmu.

Symptomy towarzyszące chorobie przypominają często objawy kojarzone powszechnie ze zwykłym przeziębieniem, dlatego mogą być przez chorych mylnie interpretowane, bagatelizowane lub wręcz niezauważane. O randze problemu świadczy fakt, że od dłuższego czasu obserwujemy stały wzrost liczby zachorowań na chłoniaki, zarówno w Polsce, jak i na świecie. Rocznie w Polsce nowotwór ten  rozpoznawany jest u ok. 8000 osób.Aby ułatwić odpowiednio wczesne zauważenie choroby, organizatorzy kampanii uczą jak rozpoznawać objawy towarzyszące chorobie, zwracając szczególną uwagę na konieczność uważnej obserwacji własnego organizmu. Najczęściej występującymi objawami chłoniaków są:

  •      powiększone, niebolesne węzły chłonne,
  •      osłabienie,
  •      znaczna utrata masy ciała i nieuzasadnione zmęczenie,
  •      podwyższona temperatura bez wyraźnej przyczyny (gorączka może być mylona z objawami infekcji),
  •      obfite nocne poty,
  •      długo utrzymujący się kaszel lub duszności,
  •      uporczywe swędzenie skóry.
  •  Szanse na wyleczenie lub długotrwałe przeżycie w przypadku rozpoznania nowotworu układu chłonnego oceniane są dziś jako wysokie. Dotyczy to szczególnie choroby prawidłowo rozpoznanej i leczonej we wczesnych stadiach. Chłoniaki to grupa nowotworów układu chłonnego wśród których wyróżnia się postacie o mniejszej i większej złośliwości. Na chłoniaka  mogą zachorować osoby w każdym wieku, a przyczyny ich powstawania wciąż nie są znane. Od początku lat 70-tych liczba przypadków chłoniaków nieziarniczych wzrosła o 80%. To właśnie chłoniaki nieziarnicze (NHL non Hodgkin lymphoma) są najczęściej występującym nowotworem układu chłonnego (limfatycznego).